صنعت ۵۰ میلیارد دلاری کامیون‌سازی آمریکا با تعرفه‌های سنگین بر مواد اولیه مواجه است. تولیدکنندگان در حال انتقال بیشتر منابع و مونتاژ خود به مکزیک برای بهره‌مندی از مزایای توافقنامه آمریکا-مکزیک-کانادا (USMCA) هستند. تولیدکنندگانی که در ایالات متحده فعالیت می‌کنند، با تعرفه ۵۰ درصدی بر فولاد، آلومینیوم و مشتقات مس وارداتی مطابق با بخش ۲۳۲ قانون توسعه تجارت مواجه هستند. همچنین برای هر قطعه‌ای که با قوانین USMCA مطابقت نداشته باشد، عوارضی پرداخت می‌کنند. این لایه‌های هزینه‌ای، تولید در آمریکا را تحت فشار قرار داده‌اند، در حالی که رقبایی که در مکزیک تولید می‌کنند از بسیاری از این عوارض اجتناب کرده و مزیت قیمتی به دست می‌آورند.
دایملر تراک و تراتون از جمله گروه‌هایی هستند که با تمرکز بیشتر بر تولید در جنوب مرز، مواجهه با تعرفه را محدود می‌کنند. تحت توافقنامه USMCA، کالاها در صورت برآورده کردن آستانه‌های تعیین شده برای منبع‌یابی منطقه‌ای، می‌توانند به صورت عاری از عوارض گمرکی بین ایالات متحده، مکزیک و کانادا جابه‌جا شوند. برای کامیون‌های سنگین، حداقل ۶۴ درصد از ارزش وسیله نقلیه باید از طریق قطعاتی مانند موتورها و محورها، مواد اولیه مانند فولاد، یا نیروی کار مونتاژ از آمریکای شمالی تأمین شود. این قانون محتوای منطقه‌ای تا سال ۲۰۲۷ به ۷۰ درصد افزایش خواهد یافت.
برخی از تولیدکنندگان هنوز وسایل نقلیه را در داخل کشور مونتاژ می‌کنند. ولوو از سوئد و واحد مک تراکس آن برای بازار ایالات متحده در کارخانه‌های دوبلین، ویرجینیا و مک‌انگی، پنسیلوانیا تولید می‌کنند. اما این شرکت می‌گوید محاسبات هزینه علیه خطوط تولید آمریکایی شده است. در آوریل، ولوو سرمایه‌گذاری برنامه‌ریزی شده خود در کارخانه مکزیک را ۳۰۰ میلیون دلار افزایش داد تا به یک میلیارد دلار برسد تا از عملیات خود در ایالات متحده پشتیبانی کند.
کارگزاری برنستاین تخمین می‌زند که عوارض قطعات وارداتی، هزینه تولید کامیون‌های مونتاژ شده در ایالات متحده را در مقایسه با مدل‌های مطابق با USMCA ساخته شده در مکزیک، حدود ۳ درصد افزایش می‌دهد.
چاد دیلارد، تحلیلگر ارشد برنستاین گفت: شرکت‌هایی که ردپای تولیدی بیشتری در ایالات متحده نسبت به مکزیک دارند، در موقعیت هزینه‌ای نسبی نامطلوبی قرار دارند و این کاملاً در تضاد با چیزی است که دولت ترامپ می‌خواهد.
تولید نیز کاهش خواهد یافت. ACT Research پیش‌بینی می‌کند تولید در سال ۲۰۲۶ پس از تأثیر بادهای مخالف اقتصادی و سودآوری weaker carrier بر صنعت در سال ۲۰۲۵، ۱۱ درصد نسبت به سال قبل کاهش یابد و به ۲۲۶,۶۰۰ دستگاه برسد. این کاهش، فشار ایجاد شده توسط تعرفه‌ها را افزون می‌کند.
پاکار مستقر در بلویو، واشنگتن، که کامیون‌ها را تحت برندهای کنورث و پیتربیلت به فروش می‌رساند، عددی برای این تأثیر ارائه داده است. این شرکت هزینه‌های تعرفه در سه‌ماهه سوم را ۷۵ میلیون دلار تخمین زده است. پاکار اعلام کرد که برندهای آن در نیمه اول سال ۲۰۲۵ سهم بازار ۳۰.۴ درصدی در ایالات متحده داشته‌اند. برای مقایسه، دایملر تراک حاشیه سود ناخالص سه‌ماهه اول را ۲۱.۹۶ درصد گزارش کرد که از ۱۸.۶۹ درصد پاکار پیشی گرفت.
پرستون فایت، مدیرعامل، در یک تماس اخیر درآمدی گفت که شرکت در حال همکاری با تأمین‌کنندگان برای افزایش واردات قطعات دارای گواهی USMCA است تا مواجهه بلندمدت با تعرفه را کاهش دهد.
این هزینه‌ها بر روی برچسب قیمت ظاهر می‌شوند. ACT Research تخمین می‌زند که عوارض حدود ۲ تا ۴ درصد به هزینه هر واحد هر کامیون اضافه می‌کند. فرایتلاینر کاسکادیای ساخته شده در مکزیک توسط دایملر با قیمتی حدود ۱۶۵,۰۰۰ دلار عرضه می‌شود، در مقایسه با حدود ۱۹۵,۰۰۰ دلار برای کنورث T680 قابل مقایسه از پاکار.
مواد اولیه، ریخته‌گری‌ها و قطعات نهایی حدود ۸۵ درصد از کل هزینه ساخت یک کامیون را تشکیل می‌دهند، که اثر هزینه‌های واردات را بر everything از فولاد تا زیرمجموعه‌های کامل تشدید می‌کند.
تراتون مستقر در مونیخ، که اینترنشنال موتورز (سابقاً ناویستار) را برای بازار آمریکای شمالی اداره می‌کند، به رویترز گفت که USMCA به آن امکان می‌دهد تا بیشتر کامیون‌های نهایی خود را برای دسترسی بدون عوارض به بازار ایالات متحده واجد شرایط کند.
این شرکت متعلق به فولکس‌واگن در بیانیه‌ای به رویترز گفت: این می‌تواند یک مزیت هزینه‌ای ساختاری در مقایسه با تولید در ایالات متحده ارائه دهد، در مواردی که کارخانه‌های آمریکایی به فولاد، آلومینیوم یا قطعات وارداتی مشمول بخش ۲۳۲ یا سایر تعرفه‌های اضافی متکی هستند.
دایملر تراک گفت که دو کارخانه مطابق با USMCA در مکزیک اداره می‌کند که طیفی از مدل‌ها از جمله کامیون کلاس ۸ فرایتلاینر کاسکادیا و فرایتلاینر M2 با ظرفیت متوسط را تولید می‌کنند. این حضور به شرکت کمک می‌کند تا در مقابل کامیون‌های مونتاژ شده در ایالات متحده که به قطعات تحت تأثیر تعرفه‌های بخش ۲۳۲ متکی هستند، به صورت رقابتی قیمت‌گذاری کند.
حتی با وجود فشار هزینه‌ای، بازار کامیون‌های سنگین آمریکا همچنان عظیم باقی می‌ماند. شرکت تحقیقاتی موردور اینتلیجنس ارزش این بازار را ۵۱.۵۶ میلیارد دلار ارزیابی کرده و پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۳۰ به ۷۱.۸۱ میلیارد دلار برسد، که نشان‌دهنده تقاضای مداوم برای ظرفیت حمل و نقل و چرخه‌های جایگزینی است.
سیاست می‌تواند هزینه‌ها را دوباره تغییر دهد. در آوریل، وزارت بازرگانی ایالات متحده یک تحقیق بخش ۲۳۲ را در مورد اینکه آیا واردات کامیون‌های متوسط و سنگین و قطعات آنها تهدیدی برای امنیت ملی محسوب می‌شوند یا خیر، آغاز کرد.
کی دیفرنس وایر به برندهای کریپتو کمک می‌کند تا به سرعت راه خود را به تیتر اخبار باز کرده و در آن تسلط یابند.
