رؤسای بانک‌های مرکزی آمریکا، بریتانیا و ژاپن، مهاجرت را عاملی برای تقویت اقتصاد معرفی کردند.
بانک ژاپن، بانک مرکزی اروپا و بانک انگلستان همگی به صورت عمومی توافق کرده‌اند که بدون یک موج گسترده مهاجرت، اقتصادهای آن‌ها در دو دهه آینده دوام نخواهند آورد. در گردهمایی سالانه جکسون هول فدرال رزرو در وایومینگ، سه رئیس کل این بانک‌های مرکزی (کازو اودا، کریستین لاگارد و اندرو بیلی) به صورت پشت سر هم هشدار دادند که جمعیت سالخورده و نرخ پایین تولد، بازارهای کار ژاپن، اروپا و انگلیس را نابود می‌کند. به گزارش فایننشال تایمز، این مشکل دیگر در حال وقوع نیست، بلکه هم‌اکنون نیز وجود دارد.
کازو اودا در این کنفرانس اعلام کرد که کمبود نیروی کار در ژاپن دیگر تنها یک پرچم قرمز نیست، بلکه آن را یکی از فوری‌ترین تهدیدهای اقتصادی کشور خواند. با بیش از ۲۸ درصد جمعیت ژاپن که هم‌اکنون ۶۵ سال یا بیشتر سن دارند، این کشور با کاهش شدید بهره‌وری مواجه است. اودا اشاره کرد که کارگران خارجی در حال حاضر تنها ۳ درصد از نیروی کار کشور را تشکیل می‌دهند، اما به طرز شگفت‌انگیزی مسئول نیمی از رشد اخیر نیروی کار بوده‌اند. او اعتراف کرد که گسترش بیشتر مهاجرت قطعاً به بحث گسترده‌تری نیاز دارد، اما انکار نکرد که این تنها راه‌حل باقی‌مانده برای ژاپن است.
لاگارد ارتباط کارگران خارجی با بهبود بازار کار منطقه یورو را برجسته کرد
کریستین لاگارد به وضوح بیان کرد که اروپا به سمت یک مشکل جمعیتی پیش می‌رود. او گفت تا سال ۲۰۴۰، منطقه یورو در صورت تداوم روندهای فعلی جمعیت، ممکن است ۳.۴ میلیون نفر از ساکنان در سن کار را از دست بدهد. نرخ تولد در اروپا همچنان در سطح تاریخی پایین باقی مانده، در حالی که امید به زندگی به افزایش خود ادامه می‌دهد. این امر نسبت وابستگی را افزایش داده است، به این معنی که افراد کمتری مشغول به کار هستند در حالی که تعداد بیشتری از سیستم خارج می‌شوند. لاگارد، کمک کارگران خارجی را در تثبیت بازار کار منطقه یورو پس از همه‌گیری کرونا مؤثر دانست. او توضیح داد که اگرچه کارگران مسن‌تر کمک کردند، اما بخش حتی بیشتری از بهبود از طریق مهاجرت حاصل شده است. در سال ۲۰۲۲، کارگران خارجی تنها ۹ درصد از نیروی کار منطقه یورو را تشکیل می‌دادند، اما باز هم مسئول ۵۰ درصد از رشد نیروی کار در سه سال گذشته بودند. او گفت بدون این مشارکت، شرایط بازار کار می‌توانست تنگ‌تر و تولید پایین‌تر باشد. او هیچ حرکت مستقیمی در سیاست مهاجرت اشاره نکرد، اما نکته واضح بود: رشد به نیروی کار خارجی وابسته است.
بیلی بحران نیروی کار انگلیس را حاد و در حال تشدید توصیف کرد
اندرو بیلی مشکل انگلیس را با اعداد و ارقام بی‌پرده بیان کرد. او گفت تا سال ۲۰۴۰، ۴۰ درصد از جمعیت انگلیس بالاتر از محدوده سنی استاندارد کار ۱۶ تا ۶۴ سال خواهند بود. بیلی همچنین بحران دیگری را برجسته کرد؛ مشارکت نیروی کار. او به کاهش شدید تعداد جوانان شاغل و افزایش قابل توجه تعداد افرادی که به عنوان بیماران طولانی‌مدت طبقه‌بندی می‌شوند، اشاره کرد و پیشنهاد داد که این دو روند ممکن است در هم تنیده باشند. بیلی گفت بانک انگلستان اکنون بیشتر بر ردیابی عدم فعالیت متمرکز است تا فقط بیکاری. او گفت داده‌های مشارکت نیروی کار سخت‌تر اندازه‌گیری می‌شوند اما اکنون از هر زمان دیگری مهم‌تر هستند. او افزود که سلامت روان متداول‌ترین دلیل پشت این موج جدید خروج از نیروی کار بوده است. او این را یک تحول بسیار نگران‌کننده توصیف کرد. بیلی همچنین اشاره کرد که در حالی که زنان مسن‌تر更长 در نیروی کار باقی می‌مانند، مردان مسن‌تر همین روند را نشان نمی‌دهند.
علیرغم افزایش مخالفت‌های سیاسی و واکنش‌های попуولیستی در هر سه منطقه، بانک‌های مرکزی هیچ تلاشی برای دور زدن موضوع نکردند. بدون افزایش عمده مهاجرت، هر سه کشور با کوچک شدن استخر نیروی کار، افزایش دستمزدها و تورم بالاتر روبرو هستند. بانکداران مرکزی استدلال کردند که فشارهای دستمزدی ناشی از کمبود گسترده نیروی کار، کاهش تورم را دشوارتر می‌کند، صرف نظر از سطح نرخ بهره. هر سخنران بر واقعیت تلخ یکسانی تمرکز کرد: کمبود نیروی کار ساختاری است. هیچ یک از این سه کشور جوانان کافی برای ورود به بازار کار ندارند تا بازنشستگان را جبران کنند، و هیچ میزان از سیاست‌های بانک مرکزی نمی‌تواند انسان را از هیچ خلق کند.
